XXXIV.

Cant. 7.
Ick behoore mijnen beminden, ende tot my is sij-
ne toekeeringhe.

MEt droefheydt onlanghs overlaen
Die niet en is om te verkonden,
Quam ick door eenen bosch ghegaen
Daer veel Cypresse-boomen stonden,
En in mijn traenen los ontbonden.
Deed'ick by nae den heelen dach
Aen dese boomen mijn gheklach.
De Luyt op mijne schouvver hongh,
Die my mijn hert plocht te verlichten,
Als ick daerop een lietjen songh,
Moest alle droefheydt van my svvichten:
Maer nu gheschéen uyt elcks ghesichten
Bedruckt tot binnen in mijn siel
Ter nauvvernoodt my dit uyt-viel:
Sult ghy verslenssen, ô mijn jeughdt,
O soete Lent van mijn jaeren,
En noyt ghebijen eens de vreughdt,
Van met een lief te moghen paeren!
Neen, dit ghepeys lae henen vaeren,

[437a] ↓

Cant. 7.
Ego dilecto meo, & ad me conuersio eius.

438 ↓

Dat soo verslijten hunnen tijdt
Die my daer draghen haet en nijdt.
Aengaende my, soo dat ick meyn,
Sijn leven hier en is gheen leven
Die loorigh, somber, koel alleyn
En liefde-loos sitt' onderbleven:
Maer die tot liefde vvordt ghedreven,
En vvilligh hem tot die begheeft
Mach segghen vry hoe dat hy leeft.
Ghelijck als d'aerd' om haer ghevvicht
In 't alderleeghst' haer houdt bedvvonghen,
En dat het vier, om datt' is licht
Heeft in de locht sijn heete spronghen.
Soo vvorden vvy oock voorts ghedronghen
Al is het elck op sijn manier
Door d'hitte van het minne-vier.
Noch min noch meer ick my bevoel,
Yet kachtelijcks vverckt in mijn sinnen,
En vvilt dat ick oock hebb' een boel
Dien ick van herten sou beminnen:
Maer hoe sal ick dit best beghinnen?
Hoe sal my desen nievven brandt
Voor d'eerste reyse gaen ter handt?
Soud' een vernutselt Venus kindt
My met sijn torts vvel dorven branden?
Off hebben over my bevvindt?

439 ↓

O neen het vvaer tot mijner schanden
Dat ick soo quaem in sijne banden
Nu my ghevallen is het lot
Te zijn de Bruydt van mijnen Godt,
Neen mijn herts-tochten anders zijn
Dan vvel en doen van d'aerdtsche lieden,
Neen, niemandt onder 't sonne-schijn
Off ick en sou sijn trouvv' ontvlieden,
Al mocht ick als Princess' ghebieden,
En soo veel vrijers my bestréen,
Ghelijck 't Vlysses vrouvve déen.
Agnes die uytghelesen Maeghdt
Soo haer een Prins socht te vervverven:
Sprack, Ionghelingh, daer ghy nae vraeghdt
Sult ghy voorseker moeten derven:
Want liever, siet, hadd'ick te sterven
Als d'ondertrauvv nu af te gaen
Die'ck met den hemel hebb' ghedaen.
Den Bruydegom dien ick verkies'
Wil ick van boven oock vervvachten,
In d'aerdsche liefden ick vervries
Dus stell'ick die uyt mijn ghedachten,
En dees is vveert om te verachten
Die onghestaedich is van sin,
En laet meer als een lief daer in.

440 ↓

Mijn lief die hebb'ick altoos by,
Noyt voet en is hy my ontvveken,
Ick ben met hem, hy is met my,
En alst my lust mach ick hem spreken,
En nimmermeer my en ontbreken
Vertroostinghen tot mijnen druck
Wil ick dan vvenschen meer gheluck?
Men siet de naelde van 't Compas
Hoe lijsigh iemandt die doet beven,
Naturelijck op d'ooghe rasch
Naer haeren seyl-steen toeghedreven.
De seven-sterr' doet oock her-leven
Den schipper die by-nae besvveeck
Soo hy ghefaelt há sijne streeck.
En Clytie volght oock den glans
Van die haer schijnt te vvillen haeten,
Den vvelcken sy daerom nochtans
(Al houdt hy haer ghelijck vervvaeten)
Tot deser ur' noyt heeft verlaeten.
Want in een blomme nu verkeert
Tot tvveemael daeghs sy hem vereert.
De Maene lockt heur broeders schijn
Om te doen blicken haere baene,
Soo doen ick u ô liefste mijn,
Ghy zijt mijn Sonn', en ick u Maene,
O liefste lief vvie gaeghet aene,

441 ↓

Off g'heel de vvereldt vvordt ghevvaer,
Hoe dat ick u vvil volghen naer!
Ghy zijt mijn sonn', ô eenich lief,
Ghy zijt mijn licht, ghy zijt mijn sterre,
Mijn ooghen ick noyt op en hief,
Off ick en sach u by oft verre.
Wat helpt dat ick my hier vervverre?
Laet my u volghen op den voet
Alst yser sijnen seyl-steen doet.

Cant. 7.
Ego dilecto meo, & ad me conuersio
eius.

Cant. 7.
Ick behoore mijnen beminden, ende tot
my is sijne toekeeringhe.

Orig. in prolo. Cant.
HEt en is niet mogelijck / oft de mensche-
lijcke nature en is altoos ghenegen om
iet te beminnen: want ieder ghekomen totter
oude die men noemt de Ieughdt / sal ghemey-
nelijck iet beminnen / oft tot sijn achter-deel /
soo hy iet bemint dat hy niet en behoorde te
beminnen / oft tot sijnen voordeel / soo hy iet
bemint / dat hy behoorde te beminnen.

Bern. medit. cap 9.
Mijn herte verstroyt hem / soeckende plaet-
se daer dat gheeren soude rusten / ende en kan
gheene vinden / ten zy dat aldererest tot sy-
selven wederom keere.

442 ↓

August. medit. cap. 35.
Want daer zijn twee verscheyden liefden /
d'eene godt / ende d'ander quaedt / ende dese
twee te saemen en konnen in een borst elck-
anderen niet verdraeghen. Daerom / ô Heere /
soo iemandt buyten u iet is beminnende /
uwe liefde en is in hem niet. O liefde vol soe-
ticheydt / ô soeticheydt vol van alle liefde! Liefde
die my gheene pijne / maer vreughdt aendoet!
liefde oprechtelijck ende suyverlijck volher-
dende van eeuwe tot eeuwe! liefde die altijdt
brandt / ende noyt uyt en gaet! Wel aen / ô
Iesv / waerachtighe liefde onsteeckt my met
u vier / met uwe liefde / ende met uwe soetic-
heydt / soo dat in mijn herte niet een plecksken
en blijve om eenighe andere ongheorloofde
liefde daer in t'aenveerden.

Nazian. de laud. virg.
Want die sijne liefde verdeelt aen Christo
ende aen de wereldt / het is voorseker dat sijne
liefde lichtveerdich eñ koel is; maer die sijns
hertsen vier op een alleen gheschoten heeft /
sonder twijffel desen is een oprecht / ghestae-
dich ende waerachtich minnaer. Wy sien dat
de steenhouwers / schrijnwerckers / ende die in
het hout wercken / soo sy-lieden zijn soeckende
de rechte / besighen hunne reye / van de twee
ooghen sluyten sy d'eene / ende het geheel ghe-
sichte treckende by een / vervolghen altijdt de
rechte mate naer de welcke sy hun werck ver-
voorderen. Alsoo de liefde die niet verstrooyt
en is: maer teenemael vertrocken in haer ey-

443 ↓

ghen selven voeght het suyver herte alleen aen
Godt / die daer begheert die hem begheert /
die daer aensiet die hem aensiet / ende die te
ghemoete komt die hem soeckt / die hoe hem
iemandt meer begheert t'aenschouwen / hoe
hy hem meer aenschouwt / ende alsoo blijven
sy gheduerich in eene selve eenicheyt volherdē.

Bernar. ser. 68. in Cant.
Aenmerckt hier eene volkomen liefde van
eene tot eenen alleyne / van eene / segh ick / die
gheenen anderen Bruydegom en wilt behae-
ghen / noch insghelijcks niet en wilt wijcken
voor een ander Bruydt. Wat en soude sy voor
sulck eenen Bruydegom niet derven bestaen!

Bern. serm. 69. in Cant.
Dat de ghene die niet en beminnen / be-
vreest wesen. Ick die soo volkomelijck be-
minne / en kan niet twijffelen van oock vol-
komelijck bemint te zijn: jae soo seer als ick
selver beminne / noch ick en ben niet bevreest
voor sijn aenschijn / van wiens liefde ick heb-
be ghekreghen het ghevoelen.

Ibid.
Ick hebbe lief die my lief hebben, ende die
's morghens aen mijn deure gevvaeckt heb-
ben, sullen my vinden. Siet hoe hy u niet al-
leene en versekert van sijne liefde / maer boven
dien versekert hy u van de sorghe die hy voor
u sal draeghen / indien hy u bevindt voor hem
oock besorgt te zijn! Waeckt ghy? hy waeckt
van ghelijcken. Wilt ghy 's nachts in 't be-
ghinsel van uwe nacht waecken opstaen / eñ
u haesten om die selve te verrasschen / ghy sult

[444] ↓

hem voorsekerlijck vinden / noch ghy en sult
hem gheensins voren komen. Ghy en soudt
sonder u te toonen roeckeloos niet konnen
segghen dat ghy voor hem in dese lieffelijcke
ghemeynschap eenighe minste saecke soudt
uytrechten / aenghesien hy u van voors ende
met meerder liefde bemint heeft.

Gisl. in cap. 7. Cant. expos. 3.
Men vindt sommighe beelden door her-
vaeren schilders met sulck eene konste ghe-
schildert / dat de selve / van wat sijde die gesien
worden / altoos schijnen te keeren het gesichte
naer de ghene diese aenschouwen. 'T is waer /
sy staen ghekeert naer de ghene / wesende in de
selve kaemer / ende voorder niet. Voorts isser
iemandt die gheenderhande acht en neemt
dat de selve beelden hem souden besien / dat en
komt niet door hun faute: maer wel door
hem die sijn aensicht van daer is treckende /
ende daerom soo haest hy hem weer naer de
selve beghint te keeren / sal merckelijck bevin-
den dat die wederomme naer hem zijn wen-
dende het ghesichte. Soo moghen wy ons
oock vastelijck inbeelden dat op dese maniere
wordt ghehandelt in de saecken daeraf wy te-
ghenwoordelijck nu spreken.

Greg. Papa in Cant.
Ick behoore mijnen beminden, ende naer
my is sijne toekeeringe. Als oft sy woude seg-
ghen / naerdemael dat ick door 't gheloove eñ
door de liefde Christo ben aenklevende / soo en
begheere ick niemandt dan hem naer te vol-

[445] ↓

ghen / noch niemandt dan hem te besichti-
ghen / beproevende met alle ghenuchte de lief-
felijckheydt van sijn aenschijn / de beleeftheydt
van sijne besoeckinghe / ende de aengenaem-
heydt van sijn gheselschap.

Hugo de S. Victore serm. de assump.
Al even-wel dese liefde is eene merckelijc-
ke liefde / die gheen gheselschap en wilt aen-
veerden: maer is een alleene / ende altoos due-
rende / ende noyt wanckelbaer / noch en wilt
voor den eersten niet hebben eenen tweeden.

Bernar. ser. 89. in Cant.
De liefde is eene groote saecke / indien sy is
loopende naer heur beghinssel / ende wederom
komt tot haeren oorspronck / daer uyt iet ne-
mende om altijdt te blijven vloeyen. De lief-
de is alleene die uyt alle de beroerten / ende uyt
alle krachten der siele / in de welcke het schep-
sel (al en is 't niet by ghelijcke) vermagh eeni-
ghe saecken te gheven aen Godt / ende daeraf
wederom wachten vergeldinghe. Als by ghe-
lijckenisse. Indien den Heere op my vergram-
de / sal ick op hem oock vergrammen? in geen-
derley maniere / oft is 't by aldien dat hy my
berispte / soude ick hem oock berispen? gheen-
sins. Iae oft hy my oordeelde / soo en sal ick
hem niet oordeelen. Is hy mijnen Heere / ick
ben sijnen ondersaet. Is hy my iet ghebieden-
de / ick moet staen tot sijnen ghebode. Siet nu
wat verschil datter is in de liefde / want als
Godt bemint / hy en begheert niet dan bemint
te wesen / wel wetende / dat alle de ghene die

446 ↓

hem beminnen daer door sullen verkrijghen
allen heyl ende voorspoedt.

August. manual cap. 29,
Daer is voorseker den waeren vrede / ende
de gherustheydt des herten / soo wanneer het
selve door een innighe begheerte ghehecht is
aen de liefde van Godt almachtich / noch dat
het selve naer gheen anderen is trachtende /
ende dat hen verheught in de soeticheydt van
dien / ende in so verre dat door eenighe ydele
ghedachten / oft door bekommernisse des we-
reldts noch een weynich van daer waer ver-
trocken / soo sal 't terstont met alle vlijticheyt
soecken wederom te keeren / achtende hem ge-
bannen / waert dat met sijnen Bruydegom
niet en mochte vereenighen.

August. medit. cap. 25.
Indien den mensche met sulck eene liefde
den mensche soo lief heeft / dat den eenen quae-
lijck kan wesen sonder den anderen / indien de
Bruydt met haeren Bruydegom dus wordt
vereenight / dat sy door den brandt der liefde
niet machtich en is te rusten om sijne afwe-
sentheydt? met wat liefde / met wat sorghe /
met wat viericheyt moet de siele (aen de welc-
ke ghy door 't gheloove ende uwe ghenaede
hebt ghedaen u ondertrouw) u beminnen
waerachtighen Godt / ende alderschoonsten
Bruydegom!

Back to top ↑